Kraj Sri Lanka

Stolica: Sri Dźajawardanapura Kotte
Powierzchnia: 65 610 km²
Ludność: 20 130 tys.
Waluta: rupia lankijska (LKR), 1 LKR = 100 centów
Napięcie: 230 V
Język: syngaleski, tamilski, angielski
Wiza: wiza jest wymagana

Centralna Prowincja

Południowa Prowincja

Północna Prowincja

Starożytna stolica, przepiękne, dziewicze miejsca i bogata historia.

Informacje ogólne

Sri Lanka nazywana jest „Łzą Indii” ze względu na swój kształt i położenie. Łezka kapiąca z Półwyspu Indyjskiego swój początek bierze na północy i właśnie tam znajdują się wspaniałe buddyjskie świątynie. Chociaż region jest słabo zaludniony i nie ma tam luksusowych kurortów jak w Zachodniej Prowincji, daleka północ pozostaje interesującym terenem, odmiennym od reszty kraju i zamieszkanym w większości przez ludność tamilską. Północna Prowincja bardziej przypomina południowe regiony Indii, co dla turystów podróżujących po wyspie może okazać się przysłowiową wisienką na torcie. Historię regionu najlepiej jest poznawać w trakcie zwiedzania poszczególnych miast.

Stolicą północy jest Dżafna (Jaffna), która w przeszłości targana była licznymi konfliktami zbrojnymi. Miasto położone na półwyspie o tej samej nazwie, oddzielonym od Półwyspu Indyjskiego Cieśniną Palk, obecnie tętni życiem i charakteryzuje się własnym kolorytem. Do XV wieku regionem rządzili Tamilowie, którzy oddali władzę Portugalczykom. Panujący następnie Holendrzy wybudowali w roku 1792 największą twierdzę w Azji, chociaż bez walki oddali później fort Brytyjczykom. Bastion ucierpiał znacznie podczas ostatniej wojny domowej i nie jest dostępny dla turystów, niemniej jego potęgę można podziwiać z zewnątrz. Dżafna jest przyjemnym do spacerowania miastem dzięki ocienionym ulicom, kolonialnej zabudowie i licznym zabytkom mijanym po drodze. Zajrzeć można przykładowo do katedry NMP, chociaż najważniejszym zabytkiem miasta jest świątynia Nallur Kandaśwamy powstała pierwotnie w XV w., ale po licznych zniszczeniach odbudowana dopiero w wieku XIX. Potężny kompleks zabudowań uchodzący za najwspanialszą hinduistyczną świątynię Sri Lanki otaczają wysokie mury. Warto pojawić się tam w lecie, kiedy obchodzone jest Święto Nallur osiągające punkt kulminacyjny w dzień „poya”, czyli sierpniową pełnię Księżyca. Można w tym czasie zobaczyć jak wyglądają tradycyjne, buddyjskie obrzędy. W królewskim kwartale zachowało się jeszcze kilka interesujących budynków, które uniknęły zniszczenia, więc spokojnie można spędzić w mieście co najmniej kilka godzin.

Kuchnia

Wielu turystom wydaje się, że Sri Lanka to wyłącznie ryż i curry oraz potrawy pochodzące z Indii, jednak to mylne podejście. Wyspiarskie restauracje mają do zaoferowania dużo więcej i dla turystów przygotowują nietypowo wyglądające owoce, rzadkie przyprawy, tropikalne warzywa i unikalne owoce morza, chociaż curry przewija się przez większość potraw. Na lankijską kuchnię wpłynęły różnorodne smaki, które przywieźli z sobą Portugalczycy, Brytyjczycy i Holendrzy, tworząc tym samym intrygującą mieszankę kulinarną.

Większość potraw pochodzi z naturalnych produktów i jest pozyskiwana z roślin uprawianych na wyspie. Sosy bazują przeważnie na mleczku kokosowym, a słynna potrawa o ogólnej nazwie „curry” tworzona jest wołowiny, drobiu, ryb, owoców morza lub mieszanki wszystkich tych składników w jednym daniu. Do tego dochodzą smakowite, marynowane warzywa, podawane przykładowo w daniu o nazwie hopper (placek z mleczkiem kokosowym). Warto spróbować także rotti – naleśnika wypełnionego warzywami, mięsem i sporadycznie jajkami.

Problem polega jednak na znalezieniu dobrej restauracji, w której można rozkoszować się regionalnym jedzeniem. Większość kurortów serwuje kuchnie pochodzące z całego świata, a na wyspiarskie jedzenie można trafić jedynie w dużych miastach. Wśród kuchni pochodzącej z Włoch, Tajlandii i Chin dominuje głównie ryż w różnych postaciach. Kilkanaście odmian dzieli się na ryż bardzo drobny, biało-przejrzysty, długo-ziarnisty, orzechowo-czerwony czy przyprawiony aromatycznymi dodatkami. Ryż przeważnie wypełnia cały talerz i doprawiony jest kilkunastoma dodatkami z bananami i bakłażanami na czele.

Warto pamiętać, że posiłki nazywane kame Lankijczycy spożywają palcami, poprzez które czują prawdziwy smak potraw. Wymieszane na talerzu wszystkie składniki dania formują i ubija ręcznie, po czym wkładają do ust. Posiłkom towarzyszy miseczka z wodą, w której można opłukać palce. Potrawy są przeważnie bardzo ostre i nie należy brać do ust zbyt wielkich kęsów, co może okazać się zgubne dla wrażliwego podniebienia i nie pomoże nawet łyk kojącej wody. Orzeźwiający w takiej  sytuacji okazuje się najczęściej zwykły ogórek lub znany na wyspie jogurt bufallo. Typowym, pikantnym dodatkiem do potraw jest ostra papryczka chili podawana na świeżo, siekana lub sproszkowana. Najprostszą, ostrą potrawą z warzywami, zwaną ogólnie samboli jest lunu miris – ryż z solonym chili, cebulą i suszonym w słońcu, intensywnie pachnącym tuńczykiem bonito. Do ryżu dodaje się także kurczaka, baraninę i mięso młodej kozy.

Egzotyczną potrawą, bez której nie może się obejść wyprawa na Sri Lankę jest lamprais, czyli ryż gotowany w bulionie, podawany na liściu drzewa bananowego ze słodko-kwaśnym wywarem z bakłażana, pastą krewetkową, kurczakiem i baraniną. Nieco inny smak mają potrawy, które Cejlon zawdzięcza Tamilom przybyłym z Indii. Są to ryżowe naleśniki owijane najczęściej wokół mocno przyprawionego, ziemniaczanego curry. Taki przysmak występuje najczęściej pod postacią grubego naleśnika uttapam i gotowanego na parze ciasta z dodatkiem curry – idlis. Tamilską przekąską jest także vadai – mocno doprawiona i smażona na głębokim tłuszczy ciecierzyca spotykana w menu każdego zakątka wyspy. Z kolei Malajczycy sprowadzili na wyspę potrawę pittu, czyli ryżową mąkę zmieszaną ze startym kokosem, która przypomina w smaku i wyglądzie kuskus. Na śniadania najczęściej podawane jest mleczko kokosowe z wodą i przyprawami zwane hodhi lub świeży chleb maczany w soczewicy oraz curry z sosem do pieczeni. Na szybko można natomiast zjeść chińskie kulki cutlets, kotleciki z małych fasolek vadai lub tradycyjne paszteciki.

Tresc opisow dostarczana przez merlinx.

Wśród dodatków na restauracyjnych stołach królują banany, kwiaty bananowca, ziemniaki, fasola i marchew, a także czerwona soczewica parripu. Kulinarni smakosze powinni wybrać się na barwne targowiska, by wśród straganów rozglądnąć się za apetycznymi ananasami, mango, granatami, owocami passiflory, papajami, awokado, gwajawą i wieloma innymi gatunkami niedostępnymi w Europie. Egzotyczne smaki zapewniają chociażby jagody kutha, mangostan o smaku winogron, słodka karambola czy durian – kolczasty owoc o zielonej barwie z dużymi kolcami. Jedyny w swoim rodzaju jest dżakfrut, czyli największy na świecie owoc rosnący na drzewach.

Z racji tego, że Sri Lanka jest wyspą, w menu nie może zabraknąć ryb i owoców morza. W miejscowościach nadmorskich bez problemu można zamówić krewetki, mątwy, kraby i homary, a także takie ryby jak: rekin, cefal, seriola, tuńczyk czy makrela. Ryby są najczęściej smażone na patelni w panierce, pieczone na ruszcie albo marynowane w delikatnym, czosnkowym sosie. W każdej tawernie można także zamówić rybne curry gotowane w pikantnym sosie kiri hodhi.

Po niezwykle ostrych posiłkach warto złagodzić podniebienie i napić się kremowego jogurtu kitul, podawanego z gęstym, ciemnobrązowym syropem uzyskanym z palmy. Rarytasem może okazać się także inspirowany malajską kuchnią wattalapam, czyli pyszny, karmelowy krem o kokosowym smaku, przyrządzany z orzechów nerkowca i surowego słodzika otrzymanego z palmowego syropu kitul. Smaczne są także takie desery jak kiri bath – mleczny deser ryżowy, kiri peni – twaróg z miodem czy jaggery – zagęszczony sok z trzciny cukrowej.

Podstawowym napojem dającym orzeźwienie podczas wysokich upałów jest sok kokosowy, natomiast mleczko kokosowe to idealny napój łagodzący ból głowy wywołany zbyt dużą ilością wypitego alkoholu. Leżąc na plaży warto także sięgnąć po szklankę przyjemnego napoju wytwarzanego z kwiatostanu palmy, który zawsze jest świeży, lekki i orzeźwiający. Nie zaszkodzi także spróbować ważonego na wyspie i wszędzie dostępnego piwa marki Lion czy Three Coins. Za mocny alkohol uchodzi sfermentowany napój toddy produkowany z palm kokosowych, który po fermentacji staje się tzw. arakiem. Z racji tego, że Sri Lanka jest ojczyzną kawy i herbaty, takie napoje pija się tam w niebotycznych ilościach.

Obyczaje

Dla turystów z Europy obyczaje na Sri Lance wydadzą się z pewnością niecodzienne za sprawą ludności, która na przestrzeni wieków rozwijała swoją niepowtarzalną kulturę. Pewne rozróżnienie polega na tym, że wyspę w większości zamieszkują dwie grupy społeczne i są to Syngalezi oraz Tamilowie. Chociaż od zawsze istnieje spór, kto pojawił się na wyspie pierwszy, za rdzennych mieszkańców uważa się plemiona Weddów mieszkające tam od tysięcy lat. To ostatnie plemię stanowi jednak mniejszość i ustępuje miejsca przybyszom z Indii. Osobną, ale nieliczną grupę stanowią także potomkowie Portugalczyków i Holendrów. Cały konflikt dla świata turystycznego pozostaje jednak tłem i jedynie obrazuje ciekawą przeszłość kraju. Syngalezi szczycą się buddyjskim rodowodem i świadomością narodową wyrastającą ze starych kulturowych tradycji. Jedną z nich jest przykładowo legenda mówiąca, że cała grupa etniczna wywodzi się ze związku lwa z upartą księżniczką, która przybyła na Cejlon w IV w. p.n.e. i uległa wdziękom zwierzęcia.

Najważniejszą religią skupiającą najwięcej wyznawców jest buddyzm i dlatego przed podróżą na wyspę warto wcześniej poznać historię Buddy, który na łożu śmierci pobłogosławił księcia Widźaję i wyspę. Historia religii na wyspie jest strasznie zawiła i najlepiej zapoznać się z jej tajnikami zwiedzając muzea i świątynie Sri Lanki. Podobne znaczenie w cejlońskim życiu społecznym odgrywa astrologia oraz planety i duchy wpływające na obyczaje i politykę. Oprócz wyznawców hinduizmu wyspę zamieszkują także muzułmanie oraz chrześcijańscy potomkowie konkwistadorów z Europy. Wszystkie te religie, jak i związane z nimi rytuały oraz obyczaje, są bardzo zróżnicowane i warto zwracać uwagę na hinduskie święta, barwne miejsca kultu i wyznawców dosyć egzotycznych religii. Różnorodnych świąt w kalendarzu lankijskim jest bardzo dużo, a Lankijczycy uchodzą za wspaniałych kompanów do świętowania i dobrej zabawy do białego rana.

Chociaż mieszkańcy wyspy są ludem silnie zakorzenionym w religijnych tradycjach, z życzliwością odnoszą się do turystów i są dla podróżników niezwykle gościnni, stawiając na nowoczesne podejście do turystyki. Warto pamiętać, że na wyspie dozwolone jest jedzenie rękoma i używanie głównie prawej ręki do podejmowania posiłków. Cudzoziemcy powinni się do tego dostosować. Przy powitaniu warto także wyciągnąć prawą rękę oraz spodziewać się licznych pytań dotyczących pochodzenia, rodziny, dzieci i religii. Spotykając na ulicy mnichów nie wolno im podawać ręki, jedynie wykonać tradycyjne pozdrowienie w postaci ukłonu z rękami złożonymi do modlitwy i uniesionymi do czoła. Nie należy dziwić się jak mieszkańcy wyspy bacznie obserwują „obcych” i nie ulegać złudzeniu, że jest się źle odbieranym. Obserwacja nieznajomych leży w obyczajowości wyspiarzy i jest dla nich czymś zupełnie normalnym.

Wypoczywając na plażach można podziwiać Lankijczyków w nietypowy sposób łowiących ryby. Na wyspie uchodzi to za wielowiekową tradycje i swoisty rytuał. Rybacy siedzą przeważnie na długim kiju przypominającym rodzaj szczudła z niewielką deseczką do siedzenia. Takie łowienie ryb trwa przeważnie bardzo długo i jest niezwykle ciężkie, ale mimo wszystko zadziwia turystów i zachęca do łowienia ryb właśnie w taki sposób.

Tresc opisow dostarczana przez merlinx.

Przed wejściem do świątyni należy zdjąć buty i pamiętać o odpowiednim ubiorze nie rażącym wyznawców poszczególnych religii. Za miejsca święte uważa się nawet starożytne ruiny, a robienie zdjęć na tle świątyń i obiektów kultu religijnego jest teoretycznie zabronione.

Pomimo iż na Sri Lance językiem urzędowym jest syngaleski i tamilski, w większości miejscowości turystycznych można porozumiewać się po angielsku.

Na plażach zabronione jest opalanie topless oraz nudyzm. Społeczeństwo na Sri Lance uchodzi za bardzo konserwatywne, w związku z czym na urlop lepiej zabrać schludne ubrania, by nie narazić się na zbędne zaczepki.

W hotelach i restauracjach warto zwracać uwagę na rachunki, gdyż 10% opłaty za obsługę jest przeważnie wliczone w cenę. Jeśli nie, można dodatkowo wręczyć 10-procentowy napiwek kelnerowi czy pokojówce. Przed hotelami i w najpopularniejszych miejscach kręci się mnóstwo „naciągaczy” i „naganiaczy”, wiec z dystansem należy podchodzić do przejażdżki pierwszą lepszą rikszą, wizyty w sklepie czy zatrzymania się w określonym hotelu.

Aktywny wypoczynek

Z racji tego, że region przez wiele lat był wyłączony z turystyki, nie ma tam szeroko rozwiniętej infrastruktury pozwalającej na uprawianie sportów. Aktywne spędzanie czasu polega głównie na zwiedzaniu interesujących miast, chociaż zawsze można poszukać lokalnych agencji turystycznych, które organizują jeep safari i wyprawy na słoniach po tropikalnym buszu.

Wycieczki Fakultatywne

Wyprawa na wyspy – niewielki archipelag położony przy Półwyspie Dżafna skrywa kilka ciekawych pozostałości po minionych czasach. Na poszczególnych wyspach można znaleźć ruiny fortów i kościołów, a także piaszczyste plaże uchodzące za najpiękniejsze w Północnej Prowincji.

Polonnaruwa – w okresie średniowiecza właśnie ta miejscowość na Sri Lance pełniła funkcję stolicy. Cywilizację południowoindyjską sprowadzili w to miejsce Tamilowie i wybudowali miasto w duchu buddyjskiej architektury. Przed zwiedzaniem warto zajść do Muzeum Archeologicznego, w którym można uzyskać niezbędne informacje na temat oglądanych zabytków. Turystów potrafią zaintrygować nie do końca rozszyfrowane przez naukowców ruiny świątyni wihara Pothgul, pałac królewski Wedźajanta Pasada oraz Sala Audiencyjna z kamienną, rzeźbioną dekoracją. Najważniejszym miejscem w dawnej stolicy był zamknięty teren z kilkunastoma budowlami, zwany Dalada Maluwa. O dawnej świetności opowiada nadgryziona zębem czasu budowla Watadage oraz dobrze zachowana Thuparamaja, czyli gmach poświęcony wizerunkowi Buddy. Patrząc na budynki Lata Mandapaja, Atadage i Hatadage można sobie wyobrazić jak przed setkami lat przemykały tędy hordy mnichów zmierzające na codzienne medytacje. Wiele zabytkowych budynków i świątyń znajduje się także poza murami miasta, w średniowiecznej dzielnicy. Warto także podążyć do słynnego budynku wihara Gal, gdzie na ogromnej granitowej ścianie nieznani artyści wyrzeźbili potężne postacie Buddy i wspaniałą kaplicę.

Anuradhapura – stolica dawnego państwa syngaleskiego od zawsze wabiła swoim wdziękiem podróżników z całego świata. Na przestrzeni wieków zasiadała w niej ponad setka monarchów dbających o rozwój sztuki i architektury. Szczegółowe zwiedzenie mistycznego miejsca zajmuje sporo czasu, więc lepiej zaopatrzyć się w duży zapas wody. Początki królewskiego miasta sięgają około 500 r. p.n.e. i związane są z rządami króla Pandukabhai. Po zjednoczeniu wyspy w 161 r. p.n.e. Anuradhapura stała się stolicą państwa i taką funkcję sprawowała do XI w., kiedy to została zniszczona przez najeźdźców. Ruiny porosły dżunglą i zostały odkryte dopiero w XIX w. przez brytyjskich kolonizatorów. Na turystów czekają trzy potężne „dagoby”, czyli unikalne rodzaje monumentalnych budowli buddyjskich przeznaczone do przechowywania świętych relikwii. Oprócz podróżników w mieście pojawiają się pielgrzymi przybywający z całej wyspy, by medytować przy świętym drzewie Bo. Roślina powstała ze szczepu figowca, pod którym medytujący Budda doznał „oświecenia”. Kolejnym ważnym miejscem jest Spiżowy Pałac, z którego pozostała plątanina kamiennych kolumn. Już z daleka wzrok przyciąga Wielka Stupa, czyli buddyjska budowla wykonana z kamieni i cegieł, z gigantycznym, białym sklepieniem. Konstrukcję otacza Słoniowy Mur – pełnowymiarowe, rzeźbione słonie podtrzymujące „dagobę” i mające symboliczne znaczenie związane z mitologiczną podporą Ziemi. Wewnątrz świętego miejsca znajdują się komnaty z buddyjskimi relikwiami. Oprócz kilku innych tego typu budowli można podziwiać pałac Widźajabahu I zbudowany specjalnie dla króla, najświętsze seminarium Dalada Maligama oraz znajdującego się na północy miasta wapiennego Buddę Samadhi. Interesujące są także Bliźniacze Baseny, Pawilon Królowej oraz kolumny sali zwanej Ratnaprasada. Miłośnicy historii powinni także zainteresować się ruinami klasztoru Abhajagiri, które przed laty mogły pomieścić ponad 5 tysięcy mnichów. Archeologicznych atrakcji jest znacznie więcej, niemniej jeżeli ktoś nie będzie usatysfakcjonowany długą wędrówką, może zawsze poszerzyć swoją wiedzę w Muzeum Archeologicznym, Muzeum Abhajagiri oraz Muzeum Ludowym ilustrującym wiejskie życie w prowincji. Po wyczerpującym zwiedzaniu warto poświęć czas na chwilę oddechu przy malowniczo położonym zbiorniku wodnym Tissa Wewa lub w Królewskim Ogrodzie Rekreacyjnym. Po odpoczynku można dodatkowo zajść do wyjątkowych ruin Isurumunja pochodzących z III w. p.n.e.

Tresc opisow dostarczana przez merlinx.

Mihintale – według legendy właśnie w tym miejscu w 247 r. p.n.e. indyjski misjonarz Mahinda spotkał króla Dewampiję Tissę i nawrócił go na buddyzm. Ze starożytnym miastem wiążą się ciekawe legendy, które można zgłębić w trakcie zwiedzania. Turyści mogą poczuć się jak prawdziwi pielgrzymi podążający do świątyni Kantaka Cetija pochodzącej aż z II w. p.n.e. Budowlę wyróżniają ozdobne fasady, wysokie, rzeźbione filary, płaskorzeźby i tajemnicze inskrypcje. Warto także wspiąć się po kamiennych schodach do domu relikwii Dhatu Ghara, w którym znajdują się między innymi pokryte inskrypcjami tablice Mihintale. Długa droga prowadzi do czarującej dagoby Ambasthala, miejsca gdzie misjonarz spotkał króla. Z tego terenu w kilku kierunkach rozchodzą się różne szlaki prowadzące do pozostałych miejsc związanych z buddyjskimi wierzeniami. Poznawczym spacerom towarzyszą zawsze piękne widoki i mistyczna otoczka unosząca się wśród malowniczych ruin.

Sigirija – kolejna z lankijskich stolic wprawiająca w osłupienie turystów, którzy nigdy nie mieli do czynienia z buddyjskimi zabytkami. Na początku oczom zwiedzających ukazuje się ogromna skała o obłym kształcie, wyrastająca niespodziewanie z rozległej równiny. Mnisi od wieków interesowali się górą i budowali na niej swoje osiedla. Część skały według buddyjskich wizji sukcesywnie przekształcano w olbrzymiego, przyczajonego lwa i nazwano Lwią Skałą. Początki rozbudowy ogromnej skały sięgają lat 477-495 n.e., kiedy władca Kassapa pragnął wybudować jedyny w swoim rodzaju pałac poświęcony bogu zamożności i jednocześnie mający stanowić obronną twierdzę. Wybudowano szerokie fosy i potężne mury oraz mnóstwo posterunków strażniczych, by chronić twierdzę przed atakami z zewnątrz. Do czasów obecnych dobrze zachował się Ogród Wodny z bieżącą wodą, sadzawkami, fontannami i basenami. Wrażenie robi także Ogród Skalny z terenem urozmaiconym głazami różnej wielkości, kamiennymi łukami i wapiennymi schodkami. Fascynujące są rzeźbienia na skałach, potężny wyrzeźbiony w kamieniu tron czy Jaskinia Tarczy Kobry. W ogrodzie znajdują się także pozostałości świątyni drzewa Bo i buddyjskiego zespołu klasztornego. Skalna część przechodzi w Ogród Tarasowy z kilkoma platformami, po których można się przemieszczać. Turyści pokonują dziesiątki schodów i trasy wyznaczone wzdłuż skał. Warto także pokusić się o wspinaczkę na Lwią Platformę, z której widoki na dżunglę, odległe łańcuchy górskie i pola ryżowe są oszałamiające. Uwagę przyciąga Lustrzana Ściana z wypolerowanego marmuru z tysiącem wyrytych inskrypcji i napisów. Dla historyków te niezwykłe miejsce jest skarbnicą wiedzy na temat dziejów, kultury i języka Cejlonu. Przejaw lankijskiej sztuki można podziwiać w wielu miejscach w postaci fresków, bardzo często przedstawiających kobiety zwane „pannami z obłoków”. Jeżeli już się jest w Sigiriji koniecznie trzeba zdobyć sam szczyt, chociaż męcząca wspinaczka zajmuje sporo czasu. W wyobraźni można odtworzyć znajdujący się tam dawny pałac funkcjonujący w czasach świetności i zasiadającego w nim potężnego władcę. Wizyta w tym miejscu budzi wiele pozytywnych i turystycznych emocji, jest niesamowita i przenosi zwiedzających w odległe czasy, które najlepiej podsumować wizytą w Muzeum Archeologicznym znajdującym się nieopodal Ogrodu Wodnego.

Najczęściej Zadawane Pytania

Kiedy najlepiej wybrać się do Północnej Prowincji?
Sri Lanka ma tę zaletę, że sezon turystyczny trwa tam przez cały rok, położenie geograficzne gwarantuje długotrwałe nasłonecznienie ze stałymi temperaturami utrzymującymi się na poziomie 30°C, a wody oceanu zachęcają do kąpieli blisko 27°C. Warto jednak pamiętać, że wyspa jest zróżnicowana pod względem klimatycznym, dlatego podróżując między regionami, w ciągu jednego dnia można trafić na strefę tropikalnego upału i mgliste wyżyny z chłodnym powietrzem. Monsun południowo-zachodni znany jako Yala, przynosi opady znad Oceanu Indyjskiego od maja do września i w tym okresie niebezpieczne są morskie fale. Wspaniała pogoda i idealne warunki do kąpieli panują między listopadem a kwietniem, szczególnie na zachodnim i południowym wybrzeżu, natomiast na wschodnich i północnych terenach najlepsza pogoda panuje w okresie od maja do przełomu września i października (między październikiem a styczniem na wybrzeżu wieje silny monsun Maha), chociaż turyści mimo wszystko najchętniej wybierają grudzień, styczeń, luty i marzec i w tych miesiącach panuje szczyt sezonu.

Jaka waluta obowiązuje na Sri Lance i jakie są orientacyjne ceny?
Walutą Sri Lanki jest rupia lankijska (LKR), 1 LKR = 100 centów. Dla turystów z zachodu ceny na Sri Lance są do przyjęcia, a koszty wyżywienia i zakwaterowania, w porównaniu do biletów lotniczych, są tanie. Ceny poza sezonem spadają nawet trzykrotnie w porównaniu do najpopularniejszych miesięcy.

Gdzie i jakie pamiątki kupić na Sri Lance?
Sri Lanka ma długą historię, na przestrzeni której rozwijała się kultura i sztuka objawiająca się obecnie w pamiątkowych przedmiotach i materiałach. Rzemieślnicy od stuleci zajmują się snycerką, rzeźbią w kamieniu, drewnie i kości słoniowej. Popularnością wśród turystów cieszą się budzące grozę maski wykorzystywane podczas różnych rytuałów, a także drewniane rzeźby, które można kupić praktycznie wszędzie. Najpopularniejszym materiałem, z którego wyrabia się te przedmioty jest heban, drewno tekowe, mahoń, drewno sandałowe i satynowe. Najczęściej wykonywanymi przedmiotami są figurki słoni i Buddy dostępne w najróżniejszych rozmiarach. Świetnymi zabawkami dla dzieci są wykonane z drewna miniaturki samochodów, ciężarówek i pojazdów tuk-tuk, a także zagadkowe pudełka z wewnętrznymi skrytkami, które można otworzyć jedynie za pomocą szyfru. Panie powinny zainteresować się batikami, czyli misternie wykonanymi tkaninami, ręcznie barwionymi i woskowanymi oraz obrazami wykonanymi techniką batikową. Ich uwadze nie mogą ujść także ręcznie wykonane koronki, mosiężne lampy wykorzystywane w świątyniach, zdobione tace, misy i szkatułki wykonane z laki. Szczególnie na wiejskich obszarach warto zainteresować się wyrobami garncarskimi oraz ceramiką ozdobioną dekoracyjnymi wzorami. W obszarach nadmorskich handlarze specjalizują się w handlu polerowanymi muszlami i kawałkami koralowców. Należy jednak pamiętać, że zabronione jest wywożenie z kraju przedmiotów pochodzenia zwierzęcego, więc sprzedawców z takimi pamiątkami lepiej omijać. Turyści o zasobnych portfelach mogą rozglądnąć się za kamieniami szlachetnymi, z których słynie wyspa, ale przy zakupie szafiru, topazu, rubinu czy ametystu należy wykazać się dużą ostrożnością. Pewniejszą pamiątką może okazać się biżuteria w postaci złotego pierścionka, kolczyków czy łańcuszka. Miejscowi rzemieślnicy ręcznie wytwarzają instrument muzyczne, więc ciekawym prezentem dla kogoś bliskiego może być bębenek używany podczas świąt religijnych, flet, tamburyno lub mosiężna trąbka. W bagażu powinna także znaleźć się paczuszka cejlońskiej herbaty oraz zestaw aromatycznych przypraw.

Jaki czas obowiązuje na Sri Lance?
Do czasu polskiego dodajemy 3,5 godziny w lecie i 4,5 w zimie.

Jak poruszać się po Północnej Prowincji?
Komunikacja na Sri Lance jest dobrze rozwinięta, autobusem można dojechać do każdej znaczącej miejscowości, chociaż komfort podróży nie jest najlepszy. Przy pokonywaniu większych odległości najlepiej korzystać z ekspresowych autobusów lub klimatyzowanych minibusów. Ceny za przejazd nie są wysokie, w związku z czym bardzo często występują problemy związane z brakiem miejsc.

Chociaż podróżowanie pociągiem jest wygodniejsze niż autobusem, zajmuje więcej czasu, zwłaszcza w okolicach górskich, niemniej z okna pociągu można podziwiać malownicze widoki. Pociągi kursują na trzech głównych liniach: nadbrzeżnej na trasie Kolombo-Negombo-Puttalam-Galle-Matara; głównej Kolombo-Kandy-Nuwara Eliya-Badulli; północnej z Kolombo w kierunku Vavuniyi i Dżafny. Niektóre pociągi mają specjalne wagony widokowe.

Od kierowców wymagane jest międzynarodowe prawo jazdy. Prowadzenie auta jest ryzykowne i uciążliwe z racji tego, że mieszkańcy wyspy nie przestrzegają zasad ruchu i bardzo często obowiązuje jedynie zasada ustępowania pierwszeństwa większym pojazdom. Obowiązuje także ruch lewostronny. Kierowcy bardzo często używają klaksonów, by zaznaczyć swoją obecność na drodze. Najwygodniejszą formą podróżowania jest wynajęcie samochodu z kierowcą, co jednak wiąże się z wysokimi opłatami. Po dużych miastach najlepiej poruszać się zmotoryzowanymi rikszami „tuk-tuk”.

Tresc opisow dostarczana przez merlinx.

Jakie plaże są w Północnej Prowincji?
Wzdłuż niemalże całego wybrzeża Północnej Prowincji zarówno po stronie wschodniej, jak i zachodniej wyspy, można znaleźć szerokie pasy drobnego, złocistego piachu, niemniej nie ma tam rozwiniętej masowej infrastruktury turystycznej i kurortów, więc plaże są dzikie i odwiedzane jedynie przez mieszkańców okolicznych wiosek. Najbardziej znane plaże na północy to Casuarina Beach i Manalkadu.

Przy hotelach wyższej kategorii lub w wybranych kurortach plaża jest usypywana sztucznie lub znacznie różni się od typowych plaż miejskich, dlatego wybierając kurort i hotel warto upewnić się do jakiej plaży będziemy mieć dostęp.

Jakie są ograniczenia celne są na Sri Lance?
Ograniczenia celne nie odbiegają od ogólnie przyjętych norm prawa celnego, bez opłaty można wwieźć i wywieźć 1,5 l mocnego alkoholu, 2 butelki wina, 200 papierosów, 50 cygar i perfumy wskazujące na własne potrzeby. Zabronione jest wywożenie z krajów przedmiotów pochodzenia zwierzęcego.

Jakie dokumenty potrzebne są w razie konieczności skorzystania z służby zdrowia na Sri Lance?
Ze względu na wysokie koszty leczenia przed wylotem na Sri Lankę zaleca się wykupienie międzynarodowego ubezpieczenia zdrowotnego, które obejmuje zwrot kosztu zakupów lekarstw i środków opatrunkowych, leczenie szpitalne, transport do szpitala, konsultacje medyczne itp. Usługi medyczne są na wysokim poziomie, niemniej ich ceny są dużo droższe w stosunku do krajów europejskich. Polisy polskich towarzystw ubezpieczeniowych nie są na Sri Lance uznawane. Jeżeli posiada się ubezpieczenie kosztów leczenia za granicą, po wizycie u lekarza należy poprosić o wystawienie szczegółowego rachunku, by odzyskać później koszty leczenia. W hotelach o wysokim standardzie działają indywidualne placówki medyczne zapewniające gościom odpowiednią opiekę. Ostrożnie należy podchodzić do kontaktu z lekarzami w mniejszych miejscowościach, gdyż bardzo często stosują medycynę tradycyjną, chociaż przy drobnych dolegliwościach może to okazać się ciekawym doświadczeniem.

Ze względu na inną florę bakteryjną należy starannie wybierać restauracje lub jadać w hotelach, przestrzegać podstawowych zasad higieny niezbędnych w krajach tropikalnych oraz zwracać uwagę na warunki w jakich przygotowuje się i przechowuje jedzenie. Turyści powinni pić wyłącznie wodę butelkowaną, gdyż woda z kranu nie jest zdatna do picia.

Szczepienia ochronne nie są wymagane, niemniej szczególnie w krajach tropikalnych istnieją zagrożenia sanitarno-epidemiologicznych, dlatego przed wyjazdem warto sprawdzić czy szczepienia nie są zalecane sezonowo i profilaktycznie zaszczepić się przed wskazanymi chorobami. Poszczególne zalecenia sanitarne pozwalające uniknąć zachorowania na różne choroby dostępne są na stronie internetowej Państwowej Inspekcji Sanitarnej: www.pis.gov.pl

Ważne informacje MSZ

Między Polską a Sri Lanką obowiązuje ruch wizowy. Wizy można zakupić na lotnisku, obowiązują na okres nie dłuższy niż 30 dni i uprawniają do wielokrotnego przekraczania granicy. Wymagany jest paszport ważny co najmniej 6 miesięcy od zakończenia pobytu na Sri Lance, a także bilet powrotny. Nie ma obowiązku meldunkowego.

Szczegółowe i aktualne informacje można znaleźć na stronie MSZ: www.msz.gov.pl

Tresc opisow dostarczana przez merlinx.

Konsulat Honorowy Rzeczypospolitej Polskiej w Colombo
Sri Lanka, Colombo, Phoenix Ventures Ltd., 2nd Floor, 409 Galle Road, Colombo 3
Tel.: +94 11 2565612 Faks: +94 11 4727060
CheryID@brandix.com

Północno-Zachodnia Prowincja

Wschodnia Prowincja

Zachodnia Prowincja

Sri Lanka: Centralna Prowincja , Południowa Prowincja , Północna Prowincja , Północno-Zachodnia Prowincja , Wschodnia Prowincja , Zachodnia Prowincja

Wybierz region Centralna Prowincja , Południowa Prowincja , Północna Prowincja , Północno-Zachodnia Prowincja , Wschodnia Prowincja , Zachodnia Prowincja